گل و گیاه ظرافت

سبزی خردل فلفلی و ترد که به عنوان خردل برگ نیز شناخته می شود، در واقع یکی از مغذی ترین سبزیجات برگ سبز موجود در ماه های زمستان است. سبزی های دوست داشتنی آن، در واقع، ویتامین A، K، کاروتن ها و آنتی اکسیدان های فلاونوئید بیشتری نسبت به برخی از میوه ها و سبزیجات معمولی دارند. رویه‌های ترد و برگ‌دار از گیاه خردل جمع‌آوری می‌شود در حالی که کوچک، لطیف است و به مرحله گلدهی نمی‌رسد. برگ خردل سبز از خانواده Brassica است که شامل کلم، کلم بروکلی، کلم بروکسل و ... نیز می شود. سبزی خردل یک افزودنی خوشمزه و تند به سالاد و ساندویچ می دهد.

گیاه خردل بومی دشت های زیر هیمالیا در شبه قاره هند است که از زمان های قدیم معمولاً برای برگ ها و دانه های روغنی آن کشت می شد. خردل از محصولات زمستانی فصل سرد است. برگهای لطیف و ترد آنها طعم بیشتری دارند که از نوامبر تا مارس باقی می مانند. برگ‌های خردل تازه دارای برگ‌های سبز تیره و پهن با سطح صاف هستند و بسته به نوع رقم ممکن است لبه‌های دندانه‌دار، پرزدار یا توری داشته باشند. ساقه سبز روشن آن به طور گسترده به چندین جانبی منشعب می شود. سبزی خردل یک محصول فصل سرد است که به راحتی رشد می کند. آنها سرمای خفیف را تحمل می کنند و می توانند در تمام زمستان در آب و هوای گرمتر رشد کنند. قرار گرفتن در معرض یخ زدگی برگ ها را شیرین تر می کند و هوای گرم برگ ها را تند تر می کند.

زمان کاشت

کاشت را از اوایل بهار تا اواخر تابستان انجام دهید. سبزی خردل می تواند سرمای خفیف را تحمل کند.

فاصله کاشت

هنگام کاشت بذر خردل سبز را با فاصله ۱ اینچ از هم در ردیف هایی با فاصله ۶ تا ۸ اینچ قرار دهید.

آفات و بیماری های رایج

شته ها، مگس های سفید و سوسک های کک همگی از آفات رایج هستند. برای محافظت از محصولات، از پوشش های ردیفی استفاده کنید.

زمان و نحوه برداشت

سبزی خردل را می توان در حدود ۶ هفته برداشت کرد. برای برداشت، برگهای بزرگ بیرونی را در پایه برش دهید و برگهای کوچکتر داخلی را بگذارید تا به رشد خود ادامه دهند. شما می توانید به طور مداوم در طول فصل برداشت کنید.

برداشت

زمان برداشت بذر بسته به مکان و اینکه محصول زمستان گذرانی یا بهاره کاشته شده است متفاوت است. دانه ها را می توان با بریدن شاخه ها یا با برداشت گیاهان کامل جمع آوری کرد. برای جلوگیری از ریزش بذر، مواد برداشت شده را باید روی پارچه های قطره ای یا در ظروف قرار داد.

روش های مختلفی برای کوبیدن دانه ها وجود دارد. برداشت های کوچک را می توان با مالیدن میوه ها بین دستان خود یا روی سطحی که باعث باز شدن سیلیک ها می شود، خرد کرد. برای برداشت‌های بزرگ‌تر، گیاهان کامل را در وان‌های بزرگ یا روی برزنت قرار دهید و روی آن‌ها قدم بزنید. ساقه ها را پس از جدا شدن دانه ها دور بریزید و مواد باقیمانده را غربال کنید و بمالید. هنگامی که دانه ها در شرایط خشک و خنک نگهداری می شوند، می توانند به مدت ۶ سال زنده بمانند.

فواید سبزیجات خردل برای سلامتی

سبزی خردل منبعی غنی از آنتی اکسیدان ها (مانند فلاونوئیدهای مفید برای قلب و بتاکاروتن) است و حتی زمانی که پخته می شود، سطح ویتامین های A و K آن با بهترین آنها در رتبه اول قرار می گیرد. سبزیجات منبع عالی ویتامین K هستند. ۱۰۰ گرم برگ تازه حدود ۲۵۷٫۵ میکروگرم یا حدود ۲۱۵ درصد از نیاز روزانه به ویتامین K-1  (فیلوکینون) را تامین می کند. مشخص شده است که ویتامین K با افزایش فعالیت استئوبلاستیک در استخوان، نقش بالقوه ای در عملکرد ساخت توده استخوانی دارد. همچنین نقش ثابتی در بیماران مبتلا به آلزایمر با محدود کردن آسیب عصبی در مغز آنها دارد.

سبزی خردل، مانند اسفناج، انبار بسیاری از مواد مغذی گیاهی است که دارای خواص ارتقاء سلامت و پیشگیری از بیماری است. برگ خردل دارای کالری بسیار کم (۲۷ کالری در ۱۰۰ گرم برگ خام) و چربی است. با این حال، برگ‌های سبز تیره آن حاوی مقادیر فراوانی از فیتونوترینت‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی هستند. علاوه بر این، حاوی مقدار بسیار خوبی از فیبر غذایی است که با تداخل در جذب آن در روده، به کنترل سطح کلسترول کمک می کند. فیبر کافی در غذا به حرکات صاف روده کمک می کند و در نتیجه از هموروئید، یبوست و همچنین بیماری های سرطان روده بزرگ محافظت می کند.

سبزیجات خردل منبع غنی آنتی اکسیدان هایی مانند فلاونوئیدها، ایندول ها، سولفورافان، کاروتن ها، لوتئین و زآگزانتین هستند. ایندول‌ها، عمدتاً دی-ایندولیل متان (DIM) و سولفورافان به دلیل مهار رشد سلول‌های سرطانی و اثرات سیتوتوکسیک بر سلول‌های سرطانی، دارای مزایای ثابت شده در برابر سرطان‌های پروستات، سینه، کولون و تخمدان هستند. برگ‌های تازه منبع متوسطی از ویتامین‌های گروه B مانند اسید فولیک، پیریدوکسین، تیامین، ریبوفلاوین و غیره هستند. این ویتامین محلول در آب نقش بسزایی در سنتز DNA و تقسیم سلولی دارد. وقتی این ویتامین در دوران بارداری به زنان مکمل داده شود، ممکن است به جلوگیری از نقص لوله عصبی در نوزادان آنها کمک کند.

برگ های تازه خردل منابع عالی ویتامین C هستند. ۱۰۰ برگ تازه ۷۰ میکروگرم یا حدود ۱۱۷ درصد از RDA را تامین می کند. ویتامین C (اسید اسکوربیک) یک آنتی اکسیدان طبیعی قوی است که از آسیب رادیکال های آزاد و عفونت های ویروسی شبیه آنفولانزا محافظت می کند. برگ‌های خردل نیز منابع باورنکردنی ویتامین A هستند. ویتامین A یک ماده مغذی ضروری برای حفظ سلامت مخاط و پوست است. مصرف میوه های طبیعی سرشار از فلاونوئیدها به محافظت در برابر سرطان ریه و حفره دهان کمک می کند.

سبزی خردل تازه منبع بسیار خوبی از چندین ماده معدنی ضروری مانند کلسیم، آهن، منیزیم، پتاسیم، روی، سلنیوم و منگنز است. مصرف منظم سبزی خردل در رژیم غذایی از آرتریت، پوکی استخوان، کم خونی فقر آهن جلوگیری می کند و اعتقاد بر این است که از بیماری های قلبی عروقی، آسم و سرطان روده بزرگ و پروستات محافظت می کند.

برای خرید بذر خردل سبز و سایر گیاهان دارویی به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرمایید.

انار (Punica granatum) تاج جواهر دنیای میوه است. هزاران سال است که انار توسط فرهنگ ها و تمدن های مختلف در سراسر جهان جشن گرفته می شود. در اسطوره های باستانی و سنت های مذهبی ظاهر می شود. انار همچنین به عنوان یک میوه فوق العاده به دلیل خواص غذایی و دارویی قابل توجهی که به طور سنتی برای درمان بیماری هایی از اختلالات گوارشی تا بیماری قلبی استفاده می شود، مورد استقبال قرار گرفته است. علاوه بر مصرف تازه میوه، می توان از میوه آن در تهیه شربت  و مربا استفاده کرد. میوه انار برای پرندگان نیز جذاب است.

گیاه انار درختچه ای بزرگ یا درخت کوچکی است که دارای برگ های صاف و همیشه سبز و گل های نارنجی تا قرمز خودنمایی می کند. دارای میوه گرد با پوشش بیرونی خشک (پوسته) است. انار یکی از طولانی ترین درختان میوه کشت شده است. این گیاه بومی مناطقی از جنوب شرقی اروپا تا غرب آسیا تا غرب هیمالیا است. گل‌های قرمز درشت، میوه‌های قرمز مایل به طلایی و برگ‌های سبز براق الهام‌بخش کنایه‌های بی‌شماری در ادبیات و هنر بوده و میوه انار از دیرباز نماد زیبایی و باروری بوده است.

انار به طور گسترده در سراسر منطقه مدیترانه کاشته می شود و هم به عنوان درخت و هم به عنوان یک درختچه بزرگ شناخته شده است. این درخت تابستانی به دلیل گل‌های قرمز روشن و همچنین میوه‌های خوراکی مایل به قرمز رشد می‌کند. علاوه بر این، رنگ قرمز-برنزی شاخ و برگ جدید بهاری انار و زردی برگ های در حال مرگ آن در پاییز هر دو چشمگیر هستند. این درخت برگ‌ریز زیبا می‌تواند تا ارتفاع ۵ متر و با گسترش ۵ متر رشد کند و سرعت رشد متوسطی در حدود ۲۵ سانتی‌متر در سال دارد. گل های قرمز آن از اردیبهشت تا تیرماه ظاهر می شود.

نیازها

انار در آفتاب کامل رشد می کند و به خشکی مقاوم است. آنها بهترین رشد را در خاک حاصلخیز و با زهکشی خوب دارند. انار پس از استقرار به مقداری آبیاری نیاز دارد. به طور کلی، درختان برای استقرار نیاز به آبیاری تکمیلی دارند، به خصوص اگر بعد از فصل بارندگی کاشته شوند. در سال اول به مقدار ۲۰ تا ۲۵ لیتر آب دو بار در هفته آبیاری شود. درخت انار در سال دوم خود نیاز به آبیاری ۴۰ لیتری در هفته دارد. با شروع سال سوم، درختان معمولاً مستقر می شوند و برخی مانند انار نیاز به آبیاری تکمیلی به میزان ۵۰ تا ۶۰ لیتر در ماه دارند. انار گرمای زیاد را تحمل می کند. آنها همچنین در خاک های قلیایی که اکثر گیاهان را می کشند، به خوبی تحمل می کنند و رشد می کنند.

مشخصات

انار درختی برگریز، گرد یا درختچه ای بزرگ است که گاهی تک تنه است، اما اغلب با تنه های کم شاخه دیده می شود. نمونه های قدیمی غالباً ظاهری زیبا به نظر می رسند. برگها به رنگ سبز براق، مستطیلی باریک با حاشیه های مواج و ۵ تا ۷٫۵ سانتی متر طول و ۲٫۵ سانتی متر عرض دارند. انار در بهار جوان مسی رنگ و در پاییز ته رنگ زرد دارد. شاخه های شاخه ای خاردار هستند. گلهای اوایل تابستان قرمز روشن در دسته های ۱ تا ۵ تایی ظاهر می شوند. آنها لوله ای هستند و ظاهری شبیه میخک دارند و گلبرگ های مچاله شده دارند. گل ها به میوه های قرمز تیره تبدیل می شوند که در پاییز و اوایل زمستان می رسند. میوه کروی آن به اندازه یک پرتقال است. پوشش بیرونی سخت و چرمی است و اغلب شکافته می شود تا دانه زرشکی پوشیده از خمیر در داخل آن نمایان شود.

تکثیر

از طریق بذر در بهار و یا با قلمه نیمه رسیده در تابستان تکثیر کنید.

نگهداری

انار گیاهی نسبتاً کم نگهداری است، اما به دلیل شکل بوته مانند آن، ممکن است برای رشد یک درخت استاندارد نیاز به هرس داشته باشد. درختانی که برای تولید میوه رشد می کنند باید هرس شوند تا شاخه های متعدد پایه از بین بروند. نازک شدن در طول ماه های زمستان به شکل گیری ساختار درخت کمک می کند. از شکل دادن به آن خیلی زیاد که میوه ها با دست چیده شوند خودداری کنید. قبل از دوره گلدهی بهاره هرس نکنید تا از نمایش گلدهی لذت ببرید. در اوایل بهار به مقدار کم کود دهید. قرار گرفتن در معرض آبیاری زیاد در طول باردهی ممکن است باعث شکافتن زودرس میوه شود.

برای خرید بذر انار و سایر درختان به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرمایید.

پیوند انواع درختان و گیاهان بر روی انواع درختان حیوانات، بریدگی های پس از هرس، طوفان و عوامل طبیعی مهمترین عواملی هستند که درختان و گیاهان آسیب وارد می کنند. برای جلوگیری از ورود و آسیب وارد کردن آفات و  بیماری ها به محل های پیوند و هرس و مراقبت و  نگهداری بافت های گیاه از چسب باغبانی استفاده می شود. محل های آسیب خورده درختان جای مناسبی برای ورود عوامل بیماری‌زا مانند حشرات، ویروس ها، باکتری ها و قارچ‌ها به درون گیاه هستند. پوشانیدن نقاط آسیب دیده با چسب باغبانی ترکیب شده با سموم قارچ کش و باکتری کش یکی از بهترین روش های راه های مقابله با این مشکلات است.

استفاده از چسب باغبانی باعث می شود پوششی ارتجاعی مقاوم و قوی در مقابل باران و برف و باران بر روی محل زخم گیاه بعد از خشک شدن چسب بوجود آید. همچنین استفاده از ترکیبات معدنی ضدباکتری، ضدویروس و ضدقارچ و مجاز در کشت ارگانیک در ساخت چسب باغبانی از ورود عوامل بیماری زا گیاهی و حشرات جلوگیری می کند. استفاده چسب باغبانی تسریع در قلمه زنی و پیوند گیاه و ترمیم فوری محل آسیب و زخم می شود. چسب های باغبانی از مواد غیرمضر برای بافت های گیاهان و درختان تهیه می شوند. برای رقیق کننده آنها از آب و الکل استفاده می شود. بخاطر این که بیشتر اوقات از چسب باغبانی بعد از هرس استفاده می شود، چسب باغبانی را چسب هرس نیز نامیده می شود.

برای استفاده از چسب باغبانی ابتدا چسب را با قلم مو یا تکه چوبی خوب بهم زده تا به صورت خمیر یکنواخت در آید. در صورتغلیظ بودن چسب کمی الکل و آب به آن اضافه شده و محل زخم به صورت لایه ای یکنواخت و ضخیم پوشانده شود. با توجه به مقاوم بودن این چسب در مقابل سرما به صورت محافظ سرما نیز می توان از آن در مناطق سردسیر استفاده کرد.

وقتی که ما به دنبال طعم ملایم تری از  پیاز هسیتم، پیازچه و پیاز سبز گزینه ای انتخابی ما هستند. اما پیاز بهاره چیست و آیا همان پیازچه است؟ همچنین آیا پیازچه و پیاز سبز نیز یکسان هستند؟ بیایید در دنیای این پیازهای رنگارنگ گشتی بزنیم.

تفاوت بین پیازچه و پیاز سبز چیست؟

پیاز سبز و پیازچه در واقع یک چیز هستند. آنها یا بسیار جوان از پیازهای معمولی پیازساز که ما با آنها آشنا هستیم برداشت می شوند یا می توانند از گونه های دیگری که در واقع هرگز پیاز تشکیل نمی دهند، تهیه شوند. پیازچه بلند است و انتهای ساقه آن سفید رنگ است که بیرون نمی زند. آنها یک نیش پیازی اما ملایم دارند که به شدت پیاز معمولی نیست (قسمت های سفید دارای شدیدترین طعم هستند). آنها را می توان به صورت خام یا پخته استفاده کرد و در حالی که برخی از آشپزها رویه سبز تیره تر را دور می اندازند، می توان کل آن را خورد و اغلب در آشپزی آسیایی استفاده می شود. پیازچه معمولا در تمام طول سال در دسترس است. به دنبال رنگ روشن، برگ های سالم و انتهای ساقه سفت باشید.

پیاز بهاره چیست؟

پیاز بهاره شبیه پیازچه هستند، اما پیازهای کوچکی در پایه دارند. این پیازها از گونه‌هایی می‌آیند که پیاز تولید می‌کنند و اساساً نسخه‌های بالغ‌تر پیازچه هستند. آنها در اواخر پاییز به عنوان نهال کاشته می شوند و سپس در بهار بعد برداشت می شوند، بنابراین کلمه بهاره در نام است.

پیاز بهاره شیرین‌تر و ملایم‌تر از پیاز معمولی است، اما سبزی‌ها نسبت به پیازچه طعم‌دارتر هستند. پیازها بسته به نوع آن می توانند قرمز یا سفید باشند و در حالی که می توان آنها را به همان شیوه پیاز معمولی استفاده کرد ولی به صورت کامل کبابی، برشته شده یا مانند پیاز مروارید استفاده می شود.

آیا می توان یکی را جایگزین دیگری کرد؟

اغلب در مورد یکسان بودن یا نبودن پیاز سبز و پیازچه سردرگمی وجود دارد و این ممکن است از این واقعیت ناشی شود که پیاز سبز در کشورهای دیگر مانند کانادا و بریتانیا به پیاز بهاره گفته می شود.

طعم و بافت پیازچه و پیازچه مشابه است. اما به خاطر داشته باشید که شدت طعم متفاوتی دارند. اگر پیازچه ها خام مانده اند، استفاده از پیازچه را به جای پیازچه توصیه نمی کنم، زیرا پیازچه طعم قوی تری دارد.